W Polsce jest 2097 osób o nazwisku Przybyłowicz. Zamieszkują oni w 150 różnych powiatach i miastach. Najwięcej zameldowanych jest w mieście i powiecie gorlickim - 572. Dalsze powiaty/miasta ze szczególnie dużą liczbą osób o tym nazwisku to: Warszawa (102), Poznań (93), Kraków (59), Wrocław (44), Łódź (43), Dębica (39), Jasło (38), Konin (36).

Ur. ok. 1846 r. Syn Krystyna, mieszczanin z Zakliczyna k. Ciężkowic. Brał udział w Postaniu Styczniowym, wzięty do niewoli 26 I 1864 w pow. staszowskim. Wysłany 15 VII 1864 w 35. partii z Warszawy do Pskowa do decyzji MSW. Sądzony we Włodzimierzu, po pozbawieniu wszelkich praw stanu skazany na 1 rok r.p. w charkowskiej rocie aresztanckiej. Następnie zesłany do okręgu iszymskiego guberni tobolskiej. Zwolniony, w V 1868 pworócił do Zakliczyna.
Opracowano na podstawie: Micińska M. - Galicjanie - zesłańcy po Powstaniu Styczniowym.

Ppłk Edward Przybyłowicz ps. „Bem” .– dowódca Podobwodu AK Jasło Północ. W nocy z 17 na 18 sierpnia 1944 roku żołnierze I. batalionu 5 Pułku Strzelców Podhalańskich AK pod dowództwem por. Edwarda Przybyłowicza ps. Bem zorganizowali udaną zasadzkę na kolumnę niemieckich ciężarówek zdążających z Tarnowa w stronę Szerzyn. W efekcie bitwy kolumna została rozbita, a partyzanci zdobyli znaczne ilości broni i amunicji. Obecnie na Gilowej Górze, na miejscu bitwy znajduje się pomnik.

Partyzant, łącznik AK w Siarach, ps. "Jeleń".
Opracowano na podstawie: Daszkiewicz A. - Ruch oporu w regionie Beskidu Niskiego 1939-1944.

Dowódca nowo tworzącego się oddziału, popadłwszy prez zdradę kolonisty w niewolę moskiewską, został powieszony w Częstochowie dnia 29 lutego 1864 r.
Opracowano na podstawie: Stupnicki H. - Imionospis poległych i straconych ofiar powstania 1863 i 1864.

PRZYBYŁOWICZ Jan [27.03.1908 14.08.1986] - ps. „Konar”, działacz ludowy, w okresie okupacji niemieckiej żołnierz Batalionów Chłopskich (BCh). Urodził się w Binarowej; był synem Stefana i Katarzyny z d. Karp. W 1943 r., w okresie rozwoju w Gorlickiem zbrojnych oddziałów konspiracyjnego ruchu ludowego, został członkiem Straży Chłopskiej, a następnie (w 1944 r.) objął funkcję zastępcy dowódcy VI plutonu BCh w rejonie II, obejmującym gminy Rzepiennik Strzyżewski i Biecz. Brał udział w akcjach bojowo-dywersyjnych oddziału „Graba” – Michała Sendeckiego. Od 1954 r. do przejścia na emeryturę był dyrektorem Banku Spółdzielczego w Bieczu. Pochowany został na cmentarzu w Bieczu.
Opracowano na podstawie: http://old.klubgorliczan.pl/index.php?go=historia&b=znane_postacie z dnia 1 listopada 2013 r.

Jacek Przybyłowicz (ur. 21 czerwca 1968 r. w Warszawie), polski tancerz i choreograf. Absolwent Państwowej Szkoły Baletowej i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie - pedagogika baletu. W latach 1987-1991 tancerz Teatru Wielkiego w Warszawie. W 1991 wyjechał z Polski. Tańczył w Niemczech i w Izraelu. Przez wiele lat był związany z zespołem tańca współczesnego Kibbutz Contemporary Dance Company, występując z tym zespołem na najbardziej prestiżowych festiwalach tańca współczesnego. W 1997 tańczył z Batscheva Dance Company w spektaklu "Kyr" chor. Ohada Naharina w ramach Yair Shapiro Dance Price. W 2002 powrócił do Polski, aby zrealizować "Naszyjnik Gołębicy" (2003) w Polskim Teatrze Tańca pod dyrekcją Ewy Wycichowskiej. Rok później na zaproszenie Biennale de la Dance w Lyonie wystawił "Barocco". W kolejnych latach przygotował trzy balety dla Opery Narodowej w Warszawie: "Kilka krótkich sekwencji"(2005), do którego projekcję video zrealizowała Katarzyna Kozyra, "Alpha Kryonie Xe" (2006) oraz III Symfonię "Pieśń o nocy" (2006). Z Polskim Teatrem Tańca i Baletem Opery Narodowej prezentował swoje choreografie na wielu zagranicznych festiwalach tańca min.: Bolzanodanza we Włoszech, Rencontres Choreographique de Cartage w Tunezji, Moscow Dance Festival w Rosji, Drugije Tancy na Ukrainie, European Dance Festival na Cyprze, Kassel Tanz Festival w Niemczech. Dwukrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Opracowano na podstawie: http://pl.wikipedia.org/wiki/Jacek_Przyby%C5%82owicz, http://www.jacekprzybylowicz.com/ z dnia 16 lutego 2012 r., zdjęcie pochodzi ze strony: http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/164582,druk.html z dnia 1 listopada 2013 r.

„Gwiazdka Cieszyńska”, nr 43 z 24 X 1863, s. 342 podaje: Podczas egzekucji w Dźbowie w Kaliskiem powieszono: dowódcę Jana Przybyłowicza i jego oficera Konstantego Kraszewskiego oraz rozstrzelano żołnierza Kondratienko, który przeszedł na stronę powstańców. Przed straceniem Polaków upokarzano, bito i katowano. J. Przybyłowicz „oderwał się z słupa” i egzekucję trzeba było powtórzyć.
Opracowano na podstawie: Zdzisław Janeczek,Terror i przemoc w relacjach śląskiej prasy na przykładzie polskiego powstania 1863 roku, W: Siemianowicki Rocznik Muzealny, nr 9, 2010 r., s. 36.
"... zaraz za dworem o 50 kroków na prawo od miejsca , gdzie się droga idąca z Częstochowy do Konopisk rozchodzi na gruncie dworskim wystawiono szubienice, przed nią zaś wykopano dół. Wojsko rosyjskie otoczyło miejsce stracenia. Zawezwany z Częstochowy czyściciel miejski nałożył skazańcowi płócienną koszulę śmiertelną. Skazany wszedł na ławkę, oprawca nałożył mu stryczek na szyję i usunął mu ławkę spod nóg. Wtem pętlica zerwała się i Przybyłowicz padł na ziemię, złorzecząc i wymyślając swym katom. Oficer rosyjski komenderując krótko "wieriowki". A wtedy jeden przyglądający sie egzekucji zamożny gospodarz z Dzbowa biegnie w stronę chaty i przynosi powróz . Kat po raz drógi zakłada postronek... Pod szubienicą stoją pogrążone w rozpaczy i zawodząc matka i siostra powstańca."
Po prawej strony drogi z Konopisk do Częstochowy na otynkowanej podmurówce stoi żelazny krzyż, jest to miejsce śmierci Jana Przybyłowicza i pozostałych skazanych na śmierć powstańców.
Opracowano na podstawie: Barbara Herba, Dzieje Konopisk
"Przybyłowicz Jan, dowódca nowo tworzącego się oddziału, popadłszy przez zdradę kolonisty w niewolę moskiewską, powieszony w Częstochowie dnia 29 lutego 1864 r."
Opracowano na podstawie: Hipolit Stupnicki, Imionospis poległych i straconych ofiar powstania roku 1863 i 1864, Lwów 1865.

fot. Stanisław Malik

Karol Stanisław Przybyłowicz urodził się 9 czerwca 1930 roku w Gliniku Mariampolskim. Naukę rozpoczął w okresie okupacji, w tajnym nauczaniu. Po wojnie ukończył Liceum Przemysłu Hutniczego w Stalowej Woli i przez dwa lata pracował w Hucie Stalowa Wola jako technik. W latach 1951–1956 studiował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie na Wydziale Metalurgicznym. Już na III roku studiów rozpoczął pracę w Katedrze Metalografii i Obróbki Cieplnej AGH na stanowisku zastępcy asystenta. Po uzyskaniu dyplomu magistra w 1956 roku został starszym asystentem. W latach 1957/1958 odbył studia podyplomowe w zakresie stosowania izotopów promieniotwórczych w technice, prowadzone przez Katedrę Fizyki prof. M. Mięsowicza. W 1963 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W 1966 roku uzyskał stypendium i wyjechał na 10-miesięczny staż naukowy w Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. Profesor Przybyłowicz habilitował się w 1970 roku. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nadano Mu w 1977 roku, a profesora zwyczajnego w 1985 roku. W 1969 roku zorganizował od podstaw w Instytucie Metalurgii AGH Zakład Analiz Strukturalnych, który wyróżniał się dużą aktywnością naukową w zakresie mikroanalizy rentgenowskiej, rentgenografii, obróbki cieplno-chemicznej i dyfuzji granicznej. Od 1973 roku, przez prawie 20 lat był kierownikiem studiów doktoranckich na Wydziale Metalurgicznym AGH oraz prowadził wykłady na tych studiach. Profesor Przybyłowicz jest autorem lub współautorem ponad 200 publikacji, z tego ok. 1/5 stanowią publikacje w językach obcych. Profesor jest autorem lub współautorem ośmiu patentów. W 1991 roku ukazała się monografia napisana przez profesora pt. „Teoria i praktyka borowania stali”. Jest to pierwsza w Polsce książka poświęcona tej tematyce, uwzględniająca szczególnie dorobek profesora, jego współpracowników i innych polskich autorów. Jest to też pierwszą na świecie publikacją omawiającą również kompleksowe borowanie i metody badania warstw borkowych. Za swą działalność profesor Przybyłowicz został odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem „Za Zasługi dla Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH”, Medalem 40-lecia PRL, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Odznaką „Za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej”, Srebrną i Złotą Odznaką „Za pracę społeczną dla Miasta Krakowa, Odznaką Honorową „Zasłużony dla Stowarzyszenia
Wychowanków AGH”. Wielokrotnie był wyróżniany Nagrodami Ministra oraz Rektorów AGH. • Andrzej Ciaś
Opracowano na podstawie: http://www.biuletyn.agh.edu.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=269:20&catid=43:padziernik-2010-nr-34 z dnia 16 lutego 2012 r.

Burmistrz Dębowca
Opracowano na podstawie: Studia z dziejów Jasła i powiatu jasielskiego. Kraków 1964.

Ur. ok. 1864 (w 1864 - 18 l.). Syn krystyna, mieszczanin z Zakliczyna k. Ciężkowic. Brał udział w powstaniu, wzięty do niewoli 26 I 1864 w. pow. staszowskim. Wysłany 15 VII 1864 w 35. partii z Warszawy do Pskowa do decyzji MSW. Sądzony we Włodzimierzu, po pozbawieniu wszelkich praw stanu skazany na I rok r.P. w charkowskiej rocie aresztanckiej. Następnie zesłany do okr. iszymskiego gub. tobolskiej. Zwolniony w V 1868 powrócił do Zakliczyna.
Opracowano na podstawie: Micińska Magdalena - Galicjanie - zesłańcy po Powtaniu Styczniowym, s. 641, Warszawa 2004

Absolwent PWSM w Poznaniu, a dziś także wykładowca tej uczelni . Główny nurt jego działalności artystycznej związany jest z muzyką jazzową. Zadebiutował (wraz z Krzesimirem Dębskim, Zbigniewem Wroblem, Bohdanem Jarmołowiczem) w grupie Warsztat, zdobywając laury na festiwalach Jazz nad Odrą w latach 1975-77. Krzysztof Przybyłowicz jest laureatem konkursu 5-de Internationaal Festival voor Jongerenorkesten (Hoeillart w Belgii), Nagrody Artystycznej Młodych im. H. Wyspiańskiego, nagród miesięcznika Jazz Forum i sekcji publicystów Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego. Największą popularność zyskał w grupie String Connection, chociaż nie stronił od współpracy z innymi grupami i artystami (np. Michał UrbaniaK, Hanna Banaszak, Urszula Dudziak, Anna Maria Jopek, Ryszard Rynkowski). Jest muzykiem sesyjnym biorącym udział w produkcjach nagraniowych różnorodnej muzyki. W jego dorobku artystycznym znajduje się ponad 50 płyt z muzyką jazzową, popularną, rockową i perkusyjną. Nagrał wiele ścieżek dźwiękowych do filmów (King Sajz, Stara baśń, Ogniem i mieczem, W pustyni i w puszczy), muzykę teatralną oraz programy radiowe i telewizyjne. Prowadzi aktywną działalność edukacyjną i publicystyczną. Jest wykładowcą Akademii Muzycznej w Poznaniu, nauczycielem w POSM II st. w Poznaniu, prowadzi zajęcia na wielu warsztatach muzycznych, m.in. na Międzynarodowych Warsztatach Jazzowych w Chodzieży, Forum Perkusyjnym w Żaganiu, European Jazz School w Hesji.

Opracowano na podstawie biogramu ze strony Akademii Muzycznej w Poznaniu: http://www.amuz.edu.pl/page.php/1/0/show/1427/ z dnia 16 lutego 2012 r.

Marcin Przybyłowicz ur. 21 XI 1938 w Toruniu, zm. 6 X 2001 w Warszawie. Absolwent Politechniki Warszawskiej. W latach 1990–1992 współzałożyciel, wiceprezes PC; 1991–1993 poseł na Sejm RP z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum. 1998–2001 prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, członek SKL.

Michał Przybyłowicz, pseud. Przewuski (1864-1927), aktor, pedagog. Urodził się 13 I w Warszawie. Uczęszczał do szkoły dramatycznej Emila Derynga i w r. 1879 debiutował w jego zespole w Łodzi. Do r. 1885 występował w zespołach wędrownych (teatrzyki "Belle Vue", "Eldorado"). Po odbyciu służby wojskowej grał w Poznaniu, Puławach i Warszawie, po czym dwa sezony w teatrze krakowskim. W latach 1889-1891 ponownie występował w teatrach wędrownych występując w Odessie, Płocku, Radomiu, Warszawie. Od 1893 r. był aktorem teatru krakowskiego, ponadto gościnnie występował w Poznaniu. W latach 1900 i 1901 występował w Teatrze Ludowym w Krakowie, a w 1902 w Sosnowcu. Z powodu postępującego niedowładu nóg musiał zrezygnować z pracy scenicznej. Po raz ostatni stanął na scenie w sztuce A. Nowaczyńskiego "Diabeł łańcucki" 26 XII 1904 r. Spośród 24 lat pracy scenicznej Przybyłowicza, 13 przypadało na Kraków, w którym przygotował ponad 300 ról. Ze sceny musiał zejść w momencie największego rozkwitu talentu. Przez całe życie grywał rolę komiczne i w takich rolach utrwalił się w pamięci potomnych. Przybyłowicz występował również w wielu prapremierach dramatów S. Wyspiańskiego (Żyd i Stańczyk w "Weselu"). Był cenionym odtwórcą ról fredrowskich. Do najbardziej cenionych i popularnych w dorobku aktora należały role w "Grubych rybach", "Żołnierzu królowej Madagaskaru", "Potędze ciemnoty" i innych.
Z końcem 1902 r. Przybyłowicz należał do współorganizatorów organizacji Czytelnia Teatru Miejskiego stawiającej sobie za cel podnoszenie poziomu intelektualnego pracowników sceny. Pełnił funkcję sekretarza i bibliotekarza. Po odejściu z teatru, założył szkołę dramatyczną, którą prowadził sześć lat. Do jego wychowanków należeli m. in. Emil Chaberski i Józef Karbowski. Około 1910 r. przeniósł się do Nieporętu, gdzie mieszkał u swego wuja, miejscowego proboszcza prowadząc tajne nauczanie. Po odzyskaniu niepodległości kontynuował prywatną działalność pedagogiczną. Pisywał okolicznościowe wiersze. Zmarł 19 VIII 1927 r. w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Przybyłowicz był żonaty, miał syna Romualda, który zmarł w wieku kilkunastu lat ok. r. 1900 (jego zgon był bezpośrednią przyczyną wyjazdu z Krakowa).

(Na zdjęciu po prawej: Michał Przybyłowicz w roli stańczyka w Weselu Wyspiańskiego, Z Teki Melpoment, rys. Karol Frycz, 1902).
Opracowano na podstawie Polskiego Słownika Biograficznego.

Obserwator powietrzny 4 Eskadry Wywiadowczej – pododdziału lotnictwa rozpoznawczego Wojska Polskiego II RP.

Opracowano na podstawie: http://pl.wikipedia.org/wiki/4_Eskadra_Wywiadowcza z dnia 10 marca 2012 r.

Pilot myśliwski zginął 06-05-1943 r.

Opracowano na podstawie: http://www.mysliwcy.pl/ z dnia 10 marca 2012 r.

W II poł. stulecia budownictwo organowe w Polsce osiągnęło swoje apogeum. Na ten czas przypadają lata świetności zakładów Stanisława i Wacława Przybyłowiczów. Warszawski organmistrz Wacław Przybyłowicz prowadził warsztat w Płocku który w 1902 r. wykupił Dominik (I) Biernacki. Stanisław Przybyłowicz zbudował organy w kościołach: Świętej Trójcy w Niegowie (pierwotnie organmistrz miał zbudować organy o jednym manuale i pedale, co uczynił w 1865 r, następnie dostawił do instrumentu drugi manuał, czyli pozytyw o 5 głosach. Jest to największy instrument wybudowany przez Stanisława Przybyłowicza), Wierzbnie w Kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła (1882), Jeruzalu w kościele św. Wojciecha Biskupa (1884), w kampinoskiej świątyni pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP (1860 r. - instrument posiada jedenaście głosów rozłożonych na jednym manuale z pedałem), kościele św. Michała w Nowym Dworze. Gazeta Warszawska nr 221 z 1866 r. podaje: Wyrób organów w Warszawie. P. Stanisław Przybyłowicz organmistrz, mieszkający na Pradze, wykończa obecnie dwa nowe organy. Jeden z nich do wsi Wągry w powiecie Prasnyskim w gubernii Płockiej o 8iu głosach, drugi do wsi Suleżyrz w tymże powiecie o 6-u głosach. Oba są bez pedału. P. Przybyłowicz uczeń znanego tutejszego organmistrza p. Mielżyńskiego,od r. 1850 buduje organy na swoją rękę. Przez ten czas wybudował dó rozmaitych miejsc naszego kraju nowych organów 24, reperacyj zaś dopełnił przeszło pięćdziesiąt. Warszawa posiada jeden organ zbudowany przoz p. Przybyłowicza w kościole po-Augustyańs|kim, przy starej wprawdzie strukturze, który dobre daje świadectwo o jego zdolności. W organie tym są trzy motacye głosu nad klawiaturą pedalną, które za przyciśnięciem nogą, tworzą forte, piano i echo. Ukończony on został w r. 1856 i odebrawszy w ówczas przez p. Frajera i nieżyjącego już Wojciecha Słoczyńskiego, którzy mu wszelkie zalety przyznali. Organ ten liczy w manuale głosów 10, w pozytywie 5, a w pedale 6; razem głosów 21.

24 stycznia 1932 r. zmarł na zawał serca Wacław Przybyłowicz, właściciel znanej restauracji "Wielkopolanka" w Grudziądzu.

W nocy z 8 na 9 IX 1939 r. oddziały niemieckie próbowały sforsować Wisłę pod Karczewem. Atak odparli żołnierze 5 kompanii 26 pp dowodzonej przez kpt. Władysława Przybyłowicza.

Opracowano na podstawie: http://mazowsze.szlaki.pttk.pl/652-pttk-mazowsze-miasto-karczew z dnia 2 11 2015 r.

Wojciech Przybyłowicz to przedstawiciel pokolenia, którego dzieciństwo przypadło na czasy stalinizmu. Ten czas wywołał w nim negatywny stosunek do systemów socjalistycznych i lewicowych a wzbudził głęboki patriotyzm.Poezją para się od młodzieńczych lat. Poezja jego jest wynikiem doświadczeń zbieranych z całej przebytej dotychczasowej drogi życiowej, stąd oddaje się poezji religijnej i refleksyjnej opartej na relacjach międzyludzkich. W swoich wierszach występuje także w obronie godności człowieka, etosu narodowego i tradycji narodowych. Pokazuje aktualne problemy, które dotykają, ujarzmiają człowieka swoim przyjemnym negatywizmem i jednocześnie woła o ratunek dla każdego z nas. Poeta mówi o sobie: „Mój świat składa się z głębokiej wiary i przyjaciół, z którymi pragnę zawsze być, z którymi lubię rozmawiać, z którymi warto spędzać czas, którymi wzbogacam siebie a przez nich innych.” Autor tomików poetyckich: Otwórz, Zajrzyj, Ratunku, Wciąż od nowa, Za dużo mi dałeś.
Opracowano na podstawie: http://www.wojciechprzybylowicz.pl/ z dnia 16 lutego 2012 r.