Aleksander Kosiba urodził się 18 stycznia 1901 roku w Libuszy. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Klęczanach, rozpoczął naukę w gimnazjum w Gorlicach. Następnie studiował geografię, geologię i geofizykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Równolegle uzupełniał swoje studia w zakresie geodezji i fotogrametrii na Politechnice Lwowskiej.
Jego wykładowcami na Uniwersytecie we Lwowie byli m.in. wybitni polscy geografowie Eugeniusz Romer i Henryk Arctowski, a na politechnice profesor Weigl.
Po ukończeniu studiów do 1933 roku pracował w gimnazjum w Puławach. W 1934 roku Kosiba został zaproszony do udziału w duńskiej wyprawie na Grenlandię kierowanej przez doktora O. Simonsena. Ta wyprawa duńska przyniosła mu pewien sukces - przeprowadził liczne badania własne w zakresie glacjologii gleb strukturalnych, flory, form życia Eskimosów z regionów mało poznanych. Plonem tej wyprawy była pierwsza monografia geograficzna, zatytułowana "Grenlandia".
W 1937 roku zorganizował pierwszą polską wyprawę na Grenlandię, która trwała od 12 czerwca do 23 sierpnia 1937 roku, a uczestniczyli w niej: dr Aleksander Kosiba - kierownik wyprawy, glacjolog, inż. Stefan Bernadzikiewicz - alpinista, dr Antoni Gaweł - geolog, mgr Alfred Jahn - geomorfolog, Stanisław Siedlecki - meteorolog, dr Rudolf Wilczek - botanik, inż. Antoni Zawadzki - geodeta. Celem wyprawy było przeprowadzenie badań w terenie, gdzie panują warunki możliwie najbardziej zbliżone do tych, jakie istniały u nas na Niżu Polskim
i wyżynach południowych podczas epoki lodowej. Program wyprawy uwzględniał badania meteorologiczne, glacjologiczne, geodezyjne, geologiczne, geomorfologiczne i botaniczne.
W trakcie lat okupacji hitlerowskiej Aleksander Kosiba przebywał we Lwowie pracując
w Instytucie Przeciwtyfusowym (żywiciel wszy) i tajnym szkolnictwie polskim. W 1945 roku przeniósł się wraz z większością profesorów lwowskich do nowo organizującego się Uniwersytetu Wrocławskiego. Tutaj osiadł na stałe i z niezwykłą energią i talentem rozwinął działalność organizacyjną, naukowo - badawczą i dydaktyczną. Zorganizował Katedrę Meteorologii i Klimatologii Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu wraz z Obserwatorium Meteorologii i Klimatologii.
W okresie kierowania Katedra profesor był inicjatorem lub uczestnikiem wielu przedsięwzięć naukowo - badawczych, jak badania nad klimatem i zanieczyszczeniem atmosfery
w regionach silnie uprzemysłowionych na przykładzie Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego. Dla celów badawczych powołana została filia wysokogórska - Obserwatorium na Szrenicy w Karkonoszach. Aleksander Kosiba kierował Katedrą do czasu przejścia na emeryturę w 1971 roku. Praca badawcza Aleksandra Kosiby zaowocowała licznymi i liczącymi się publikacjami dotyczącymi klimatu Śląska. Zapoczątkował wydawanie "Prac Obserwatorium Meteorologii i Klimatologii Uniwersytetu Wrocławskiego". Pierwszy rocznik zawierający codzienne spostrzeżenia meteorologiczne z 1946 roku ukazał się
w 1947 roku.
W 1961 roku, w 100-lecie urodzin F. Nansena, Norweskie Towarzystwo Geograficzne obdarzyło go honorowym członkostwem za zasługi w badaniach polarnych. Doceniając wyniki badań Profesora nazwali jego imieniem przełęcz na Ziemi Wedel-Jarlsberga - Kosibapassat - 77o03'N, 15o28'E.
Wysoko cenił sobie pobyt w 1963 roku w USA, gdzie pracował jako Visiting Professor na uniwersytecie stanowym w Columbus (Ohio). W czasie wolnym od programowych zajęć przemierzył Stany Zjednoczone i Kanadę odwiedzając ośrodki naukowe glacjologiczne
i meteorologiczne.
W 1978 wydał swą ostatnią pracę naukową "Śniegi, lodowce - lądolody".
Z inicjatywy Klubu Polarnego Polskie Towarzystwo Geograficzne przyznało Profesorowi,
w 1980 roku, medal za zasługi naukowe.
Aleksander Kosiba zmarł 18 września 1981 roku we Wrocławiu, a pochowany został
w rodzinnej Libuszy.
Opracowano na podstawie: http://www.zsplibusza.pl/stara_strona/archiwum/2006_2007/Kosiba.html z dnia 22 lutego 2012 r.

Zdjęcia pochodzą ze strony Narodowego Archiwum Cyfrowego
|