Zieleńce – skały metamorficzne masywne, cienko lub grubo złupkowane powstałe w wyniku płytkiego metamorfizmu facji zieleńcowej (relatywnie niskie ciśnienia i temperatury) bazaltów i pokrewnych im skał wylewnych oraz ich tufów. Odmiany silnie złupkowane o wyraźnej foliacji nazywane są łupkami zieleńcowymi. Wietrzeją stosunkowo łatwo, dając gleby gliniaste o dość dobrej zasobności w składniki pokarmowe dla roślin. Gleby powstałe na wietrzejących zieleńcach mają często odcień czerwony. Skład: dominują chloryty, plagioklazy (głównie albit) i epidot, ponadto mogą występować: aktynolit, serycyt, stilpnomelan, węglany (kalcyt, dolomit, ankeryt). Barwa: skały zieleńcowe odznaczają się charakterystyczną ciemnozielonkawą barwą z odcieniem niebieskawym. W Polsce zieleńce i łupki zieleńcowe występują licznie w metamorfiku kaczawskim (Pogórze Izerskie, Góry Kaczawskie, Pogórze Kaczawskie, Przedgórze Sudeckie), gdzie tworzą serię zieleńcową, powstałą wskutek metamorfizmu grubego kompleksu bazaltów wieku staropaleozoicznego..