|
Spośród wielu czynników decydujących o wyborze miejsca pod gród czy też zamek pierwszorzędne znaczenie odgrywała rzeźba terenu i sieć hydrograficzna. Usytuowanie zamków w terenie górzystym sprawiało potencjalnym zdobywcom wiele trudności i ułatwiało jego obronę. Położenie nizinne zamków charakteryzuje się wyzyskaniem takich przeszkód naturalnych jak: doliny rzeczne, tereny zalewowe, bagna, mokradła, wody jezior. Ustytułowanie na skarpie wokrzystywało przeszkody typowe dla położenia wyżynnego jak i położenia nizinnego. Tak więc rozróżniamy trzy podstawowe typy położenia późnych grodów i zamków: wyżynne, nizinne i skarpowe. |
Rozpatrując związek pomiędzy ruchami osadniczymi a wprowadzaniem umocnień miast i zamków, należy zwrócić uwagę na położenie wznoszonego zamku w stosunku do już istniejącego, lub też na nowo zakładanego osiedla typu miejskiego. Wyróżniamy tu kilka typów usytuowania. Pierwszy z nich to zamki samotne, położone w odosobnieniu, najczęściej na pograniczu państwa, strzegące przepraw przez rzeki albo dróg handlowych. Zamki ustytuowane w pobliżu miast możemy podzielić na te, które nie są sprzężone z fortyfikacjami miejskimi (Ogrodzieniec), zamki tworzące dwuczłonowy system obronny, czyli sprzężone z murami miasta (Namysłów) oraz zamki znajdujące się w obrębie fortyfikacji miejskich (Brzeg)
|